Huwelijksaanzoek

Op de avond van Tweede Pinksterdag kreeg ik een bijzonder telefoontje van een onbekende jongeman. Hij wilde de dag daarop zijn vriendin (precies een jaar nadat ze verkering kregen) ten huwelijk vragen met een persoonlijk gedicht.

Hij vertelde dat ze beiden een Egyptische achtergrond hadden en dat ze zich - als ze ja zou zeggen - de vrijdag daarop in de Koptische Kerk zouden verloven. Die avond schreef ik voor hen het volgende gedicht: (En zij zei 'JA')

Gevlochten levenslijnen

Vandaag voor een jaar boog het uitspansel zich in een zegenend gebaar

naar de met tranen verzwaarde aarde.

De sterren straalden ontroerd, licht-geraakt, met ingehouden adem. De schering van het verleden en de inslag van toekomst en heden kwamen op een door God gegeven ogenblik voor eeuwig samen. Onze levenslijnen vlochten zich als in een kleurrijk geweven kelim zo kunstig in elkaar.

Dit grootse gebaar van onze Maker, het is van onschatbare waarde. Wat een hemels wonder op aarde is het dat ik jou, mijn alles, mijn spontane, toffe vrouw, die ik zo bewonder, vond. Mijn lief, bevestig jij aan mij vandaag zo graag als ik, ons mystieke liefdesverbond met dat ene kleine woordje: ja?