Stille zaterdag

Nooit is het stiller dan wanneer je afscheid hebt moeten nemen van een geliefde. De drukte die het regelen van een begrafenis of crematie met zich meebracht is voorbij en de harde realiteit begint zich aan je op te dringen. De stilte is zoveel anders dan daarvoor.

Vandaag, precies een week nadat ik afscheid moest nemen van mijn vader, is het Stille Zaterdag. Het lichaam van Jezus is al van het kruis gehaald, gebalsemd en begraven. Onze aandacht gaat in de Paastijd als vanzelf uit naar de vrolijke kant ervan, maar vandaag had ik er behoefte aan om daar nog even niet op vooruit te lopen. Daarom een gedicht over Stille Zaterdag.

‘Het is volbracht!’

Vol ontzag

hebben we je lieve

doorleefde lichaam

gebalsemd,

gewreven en gewikkeld

in doeken van vlas.

We geven

wat er over is

van wie je was

terug aan moeder aarde.

Een steen rolt

voor mijn maag,

mijn denken

Is vertraagd,

mijn hart klopt

opgejaagd.

Vandaag hoor ik de klokken zwijgen

en staat mijn wereld angstaanjagend stil.

Ik zal mijn herinneringen aan jou

nu aaneen moeten rijgen

terwijl een stem van binnen gilt:

‘dit is niet wat ik kan, dit is niet wat ik wil!’

Ik sla mijn handen

voor mijn vochtige gezicht.

Pas nog hebben ze - warm en vertrouwd -

in die van jou gelegen.

Wat hebben ze veel gegeven…

Wat was jij voor mij een zegen…

Mijn handpalmenhuid ademt

de zware mirregeurolie weer uit.

Terwijl ik zonder geluid

om jou rouw

helen alleen de bittere kruiden mijn hart,

dat nu meer dan ooit van je houdt. Netty Hengeveld

Volgens de Joodse mystiek is het goed om niet te snel aan het bittere voorbij te gaan. Maria, de moeder van Jezus, wier naam ‘bitterheid’ betekent, heeft daarvan geweten toen haar zoon een wrede dood moest sterven. Ongekend groot zal haar lijden zijn geweest.

Volgens de evangeliën was Jezus vaak rond de olijfberg te vinden. Rond de plek van de bittere vrucht. Maar op Goede Vrijdag ging hij naar Gethsemane. ‘Oliepers’ betekent dat. Daar werden de bittere olijven geperst tot heilzame olie voor een ieder.

Het doorleven van het bittere hoort bij het leven. Maar er zijn maar weinig mensen die dat ook werkelijk kunnen. Mijn vader kon dat. Vanaf de diagnose darmkanker, een jaar geleden, is hij nooit opstandig geweest tegenover God of het lot. Van begin afaan zei hij “’t Kump goed. Ok at ’t niet goed kump, kump ’t goed.” Niet eerder heb ik de boodschap van Pasen op die manier beluisterd. Het klinkt mij troostend in de oren.

Ik wens u allen gezegende Paasdagen toe!

Netty Hengeveld