Ik nuum ow name zacht...
Op de algemene begraafplaats in Eibergen was vanavond een hele bijzondere lichtjesavond. Mij werd gevraagd om een gedicht voor te dragen. 'Ik nuum ow name zacht' schreef ik speciaal voor deze gelegenheid. Voor al die mensen die zich in hun stille verdriet met elkaar en hun overleden geliefde verbonden weten.
Ik stek een kaersken
veur ow an
en nuum ow name zacht.
Zachtjes - met andacht
van al mien gedachten -
aosem ik owwe name
en kus ik owwe klanken,
want die geeft mi’j laevenskracht.
Der ging gin dag veurbi’j
da-k niet an ow
en owwe liefde heb edacht:
an owwe ogen, owwe hande,
owwen geur en owwe lach.
Ik mis ow maer dan ik
kan zeggen. Ik mis ow
iederen dag en iederen nacht.
Da-k ooit zo lieden zol
an al dat moois, an dat geluk
dat i’j mi’j zomaor hebt ebracht,
dat had ik nooit - nae nooit - edacht.
Dus met een traon
en met een lach – um ’t goeie da-j mi’j
hebt bedacht - ontstek ik in de nacht
een lecht en nuum ow name zacht.
