Gedicht: mama
Op de golfslag
van owwe weeën,
op 't vruchtwater
van de tied
kwam ik
- schokkenderwieze -
dale
dizze duustere,
daagse wereld in.
Miene liefdevolle
oorsprong
lek een echo van
een ongezongen lied
en de herinnering
an de genadige, geborgen
warmte van ow schoot
voedden
in d-eerste plaatse
veural miene
frissen tegenzin.
Maor i'j dreugen
toch steeds weer
miene träöne
en i'j wiegden mi'j zo
zoezend zacht in slaop.
I'j voedden mi'j
met ’t zalige zuute
van ow zog.
Deur owwe liefdevolle
andacht - met ogen
die enkelt miene
goedheid ziet -
rake ik miene
bittere bangheid
- bi'jnao - kwiet,
want i'j bunt der
bi'j al mien eerste
stapjes as een
barmhartige, begriepende,
beschermende engel bi'j. Netty Hengeveld
