Geest: de moederlijke kant van God?

Geest: de moederlijke kant van God?

Pinksteren is het feest van de Geest. Tijdens dat eerste Pinksterfeest, toen de leerlingen van Jezus bij elkaar in één huis waren, toen gebeurde er wat: ineens vulde het geluid van een windvlaag het hele huis (een 'boezenwind'), er verschenen vlammen die zich als vuurtongen over ieder van hen verspreidden en ze begonnen allemaal in vreemde talen te preken, zoals hun door de Geest werd ingegeven. Dat wat beschouwd wordt als de start van de Christelijke kerk had alle mogelijke vormen van dynamiek in zich.

Inmiddels is de wind in de westerse kerkelijke wereld een beetje gaan liggen en hebben de geestelijk leiders hun laatste beetje vuur wel uit de sloffen gelopen. Vele kerken zien zich genoodzaakt hun deuren te sluiten. Een pijnlijk proces voor alle betrokkenen. Toch geloof ik niet dat daarmee is gezegd dat de Geest zich heeft teruggetrokken uit onze wereld.

Onder de Heilige Geest verstaan we in de Christelijke traditie niet alleen de Geest die van Jezus is uitgegaan. Ook het eerste testament laat beelden zien van de Geest. Al in het eerste Bijbelboek kunnen we lezen hoe zij al aan het begin der tijden zweefde over de wateren. Als een moederarend, die sidderend en trillend in de lucht hangt boven het nest van haar jongen - beschermend en behoedend - zo zweefde de Geest van God over de oervloed.

In het uittochtverhaal zien we hoe de Geest zich manifesteert als een wolkkolom overdag en als een vuurkolom 's nachts. Zo wees de Geest het volk de weg naar de vrijheid en beschermde het in de rug.

In de Joodse mystiek wordt de Heilige Geest (de Shechinah) vooral gezien als de inwoning van God in de wereld. Zij is de vrouwelijke kant van God. Zij is degene die zegt dat het allemaal wel goed komt met de wereld. Zij is degene die ons geruststelt: "Wat er ook in de wereld gebeurt, hoe de mensen ook de bron hebben verlaten, ik laat hen niet alleen. Ik ga met hen mee en wijs ze de weg terug."

De Shechinah is solidair met de mens. Zij wordt dan ook wel Channah genoemd, de genadige; degene die onvoorwaardelijk liefheeft. En channah verwijst ook naar de baarmoeder. De genade is dus de baarmoeder waarin wij mogen leven.

Zonder het gevoel geacccepteerd te zijn, geliefd te zijn, is het ook niet mogelijk om inspiratie te voelen, om vol enthousiasme en geestkracht je weg te gaan en jezelf te ontplooien. Misschien ligt hierin ook een uitdaging voor veel geloofs-gemeenschappen. Vergeet de missionaire vraag, die er toe moet leiden dat je voortbestaan gewaarborgd wordt, maar richt je op de boodschap van de vrouwelijke, moederlijke kant van God. Accepteer mensen zoals ze zijn, ongeacht hun geslacht, geaardheid, hun religieuze of spirituele kleur en geloof ook dat je als gemeenschap zelf gewild en geliefd bent, ook al lijkt de maatschappij soms andere signalen af te geven.

De Geest is als een lieve moeder die je thuis op wacht met een kopje thee. Ze troost je en omarmt je, wat je ook hebt uitgespookt. De Geest maakt dat je je geborgen kunt voelen in het leven. En zonder die veilige basis kun je die 'boezenwind', het vuurwerk en het spreken in tongen wel vergeten. Ik heb wel iets met deze moederlijke Geest, ze lijkt op mijn eigen lieve mama.

Mama

Op de golfslag

van owwe weeën,

op 't vruchtwater

van de tied

kwam ik

- schokkenderwieze -

dale

dizze duustere,

daagse wereld in.

Miene liefdevolle

oorsprong